W dniu lądowania Neila Armstronga na Księżycu (21 lipca [1969 r.]) na terenie boiska sportowego "Bronowianka" został ustawiony pomnik uświetniający to wydarzenie. Pomysł pomnika zrodził się po ogłoszeniu dnia startu człowieka na Księżyc i był realizowany w warunkach ścisłej konspiracji. Pomnik był więc gotowy na dzień lądowania. "Gazeta Krakowska" zamieściła w tym dniu, obok głównych doniesień o zdobyciu przez człowieka Księżyca na stronie tytułowej, krótką notatkę na ostatniej stronie: Z ogromnym entuzjazmem i wysiłkiem twórczym powstał na stadionie KS "Bronowianka" 6 m wysokości pomnik ku czci pierwszego człowieka na Srebrnym Globie. Monument został wzniesiony z okazji 25-lecia Polski Ludowej". Wzmianka o 25-leciu Polski Ludowej miała być alibi dla redakcji i cenzora. Pomnik stał tylko dwie doby, gdyż Władysław Gomułka, dowiedziawszy się o nim za pośrednictwem agencji amerykańskich, polecił go usunąć. Zdążył jednak otrzymać depesze z podziękowaniami od prezydenta Stanów Zjednoczonych Richarda Nixona i z ostrą przyganą od Leonida Breżniewa. Ukarano dziennikarzy, którzy nagłośnili sprawę oraz... wiceprezesa Bronowianki, działacza ORMO, który za niesubordynację spędził 48 godzin w areszcie.

Fort reditowy 7 Bronowice (pod Zarzeką) – fort należący do Twierdzy Kraków, znajdujący się przy ul. Rydla w Krakowie. Powstał w latach 1857-1865 na miejscu szańca typu FS z 1854 roku. W 1888 roku na wale dobudowano poprzecznice, a w 1909 wzniesiono w lewym barku i szyi tradytor. Narys bastionu. Wał ziemny ze stokiem omurowanym cegłą. Na wale poprzecznice. Fosa klasyczna. W fosie dwie kaponiery typu kocie uszy. W centrum redita ceglana, jednokondygnacyjna, rzut podkowiasty. Redita posiadała taras pokryty płaszczem ziemnym z przedpiersiem. Otoczona obszernym dziedzińcem i wałem. Linia szyi włamana na osi symetrii. Zachował się most zwodzony w bramie redity.

fort Twierdzy Kraków, położony przy ul. Tetmajera w Krakowie. Powstał w latach 1884-1885 jako fort półstały, ziemno-drewniany. Zmodernizowany około 1910 roku. Posiadał prostokątny ciąg fosy i wału, dwie wysunięte w narożach czoła wieloboczne, kaponiery ziemne, stanowiące gniazda karabinów maszynowych i obwodowy wał ziemny. Drewniane wyposażenie fortu z czasem uległo zniszczeniu. Z fortu zachowały się wały ziemne, częściowo zniszczone po 1945 roku. Przez wiele lat obiekt nie był użytkowany, a od lat 50. XX wieku jest zajmowany przez wojsko.

Fort 41a Mydlniki powstał w latach 1895 - 1896. Niemal identyczny jak Fort 49 1/2a Mogiła. Fort Mydlniki położony jest na wyniosłym wzgórzu, dominującym nad okolicą. Należał do IV sektora obronnego, broniącym zachodniego odcinka Twierdzy Kraków, pomiędzy dolinami rzek Rudawy i Prądnika. Zadaniem Fortu Mydlniki była obrona odcinka doliny Rudawy od strony północnej; współpracował w tym zadaniu z leżącym naprzeciwko, po drugiej stronie rzeki, skalnym tradytorem w Olszanicy. Budynek koszar ma uproszczoną postać parterową; wykonany jest z cegły i posiada gruby, betonowy strop, położony na stalowych, dwuteowych belkach. Fort nie posiadał większych elementów pancernych, ma za to dobrze zachowany wał ziemny, znakomicie ukryty za podwójną fosą; nawet stojąc na pierwszym wale, nie widać co kryje się za następnym. Załoga Fortu chowała się w koszarach szyjowych, bronionych od zapola wysuniętą kaponierą szyjową - tradytorem, dobudowanym w ramach modernizacji w 1910 r. W kierunku zachodnim, ku czołu, wysunięty jest schron główny, z dwoma symetrycznymi pomieszczeniami (jednosalowe pomieszczenia koszar posiadają z boków dodatkowe otwory drzwiowe, przez które załoga Fortu - piechota - mogła szybko i skrycie zająć pozycje obronne) do którego dochodzi się leżącą w osi Fortu krótką poterną; wewnątrz znajduje się częściowo zasypana studnia forteczna oraz boczne pomieszczenia na magazynki. Bardzo długi i stosunkowo silnie nachylony stok wału spłaszczonego ma charakterystyczny półkolisty narys; właśnie tutaj, chodząc po wałach, można łatwo sobie wyobrazić, jak wielkie straty ludzkie przyniósłby bezpośredni, czołowy atak na Fort, pod ogniem broni strzeleckiej i maszynowej obrońców (w innych fortach jest to już często niemożliwe, gdyż ich przedpola zostały zniekształcone i zabudowane).

Szlak prowadzi do fortów po lewobrzeżnej stronie Wisły (VI, V, IV, III obszar warowny). Zaczyna się (lub kończy - jak kto woli) w Mogile obok Fortu 49 1/2a Mogiła przy ulicy Igołomskiej (dokładnie przy przystanku tramwajowym). Prowadzi przez kopiec Wandy do fortów w Grębałowie, Krzesławicach, dalej fort Dłubnia, Mistrzejowice, Batowice. Później ulicą Reduta zmierza w stronę Trzeciej Góry. Fort Sudół szlak omija chć wymieniają go stosowne tabliczki. Dalej fort Węgrzce i Łysa Góra, skąd doliną Prądnika przez Witkowice zmierza do fortów Bibice, Marszowiec (Zielonki), Czerwony most, Pękowice, Tonie, Podchruście (tutaj chwilami dość niebezpiecznie - szlak bowiem przechodzi bezpośrednio przez tereny strzelnicy) i Pasternik. Dalej poprzez łąki trafiamy na relikty fortu Bronowice Małe na terenie jednostki wojskowej. Następnie fort Mydlniki, tradytor Olszanica, fort Olszanica, Skała (obserwatorium astronomiczne UJ), Krępak (Bielany), Srebrna Góra (Klasztor Kamedułów), Ostra Góra, Kopiec Kościuszki, Diabelski most. Szlak urywa się na Salwatorze nieopodal zajezdni tramwajowej. Miejscami można się naprawdę zgubić (zbyt rzadko znakowany). Odległości podawane na tabliczkach czasami mijają się z prawdą i tak do fortu Batowice (zdj. 2) wg. autora tabliczki jest 3 km, a w rzeczywistości około 6 km. Szlak prowadzi przez bardzo urozmaicony krajobrazowo teren. W jeden dzień nawet na rowerze byłoby trudno go przebyć. Dlatego najlepiej podzielić go sobie na kilka krótszych odcinków.

Regionalne Muzeum Młodej Polski "Rydlówka" – muzeum zajmujące zabytkowy dworek, znajdujące się w Krakowie, przy ul. Tetmajera 28 w Bronowicach Małych. W tym dworku odbyło się słynne wesele poety Lucjana Rydla z chłopską córką Jadwigą Mikołajczykówną, które uwiecznił Stanisław Wyspiański w swoim dramacie Wesele.

Włodzimierz Tetmajer W latach 1875–1886 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, następnie krótko w Wiedniu, w latach 1886–1889 w Monachium i w Académie Colarossi w Paryżu oraz w latach 1889–1895 u Jana Matejki. W 1890 Tetmajer ożenił się z Anną Mikołajczykówną, córką chłopa z Bronowic, gdzie zamieszkali w drewnianym, krytym strzechą domu z drewnianym gankiem, typowym dworku końca XIX w. Częstym gościem Włodzimierza Tetmajera w Bronowicach był poeta Lucjan Rydel, który za żonę wybrał sobie siostrę Anny Tetmajerowej, Jadwigę Mikołajczykównę. Uroczystości weselne tej pary (20 listopada 1900 w domu Tetmajerów) zostały przedstawiony w dramacie Wesele Stanisława Wyspiańskiego; Tetmajer został w nim uwieczniony jako Gospodarz

Zbudowany jest z drewna, kryty gontem i bielony. Posiada ganek i otoczony jest ogrodem. Może stanowić przykład klasycystycznego, podmiejskiego dworku z okolic Krakowa, z końca XIX wieku. Zbudowany został w 1863 roku na terenie powstałego wcześniej folwarku. Należał do franciszkanów, którzy sprzedali go w 1892 roku chłopom. Został kupiony w 1902 przez Włodzimierza Tetmajera, który mieszkał od 1894 roku w znajdującym się obok dworku Rydlówka. Obecnie jest własnością spadkobierców Tetmajera.